یک پروژه ترویجی برای آگاه‌سازی در مورد صدمات خشونت کلامی، یک کارزار تصویری بین‌المللی راه‌اندازی کرده است. این پروژه ترویجی با استفاده از تصاویری تاثیرگذار تلاش دارد تا این باور غلط و قدیمی را که «خشونت کلامی به کسی صدمه‌ای نمی‌زند» به چالش بکشد.
ریک جانسون (Rich Johnson) عکاس این پروژه، با استفاده از شبکه‌های اجتماعی، دوستان و داوطلبانی را که مایل به شرکت در این پروژه ترویجی بودند، دعوت کرد تا به استودیوی عکاسی او بروند. در طول پروژه، جانسون از داوطلبان خواست تا از تجربیاتشان در مورد صدمات خشونت کلامی بگویند. سپس تیم این پروژه ترویجی، لیستی را که از توهین‌ها و کلمات تحقیرآمیز تهیه کرده بودند در اختیار شرکت‌کنندگان قرار داد و از آنها خواست تا کلماتی را که به تجربههای شخصی‌شان نزدیک‌تر بود، انتخاب کنند.
ریک جانسون که خود در کودکی مورد خشونت واقع شده است، توضیح می‌دهد که برخی هنوز بر این باورند که خشونت اگر جسمی نباشد، صدمه چندانی به افراد وارد نمی‌کند. اما، بسیاری از ما به خوبی می‌دانیم که اینچنین نیست، خشونت کلامی می‌تواند حتی از سیلی هم گزنده‌تر و سوزانده‌تر باشد. هدف پروژه ترویجی «سلاح انتخابی» ارائه تصویری تاثیرگذار از اثرات خشونت کلامی است. دلیل انتخاب نام «سلاح انتخابی» این است که به وضوح نشان می‌دهد که به کار بردن واژه‌های آزاردهنده، یک انتخاب است. جانسون اضافه می‌کند که در طول دوره تحقیق برای انجام این پروژه، آنها دریافتند که خشونت کلامی و خشونت فیزیکی معمولا در کنار هم اتفاق می‌افتند، و وارد کردن صدمه جسمی یا کلامی به قربانی دقیقا همین است: یک انتخاب.
در این پروژه ترویجی، کودکان همراه با یک سرپرست قانونی شرکت داشتند. به گفته عوامل این پروژه، شنیدن تجربههای تلخ ناشی از خشونت‌های کلامی به طور مستقیم از زبان کودکان، برای پدر و مادرها بسیار سخت و دردناک بود. بسیاری از شرکت‌کنندگان در این پروژه – از جمله بزرگسالان – برای بار اول در مورد تجربه‌هایشان از خشونت کلامی صحبت می‌کردند.
ریک جانسون می‌گوید، از آنجایی که «زخم خشونت کلامی و سوءاستفاده احساسی به طور مشهود بر بدن نمی‌ماند، بسیاری از قربانیان این خشونت‌ها در مورد تجربه‌هایشان صحبت نمی‌کنند.» به همین دلیل جانسون گروهی از بهترین چهره‌پردازان حرفه‌ای را دعوت کرد تا زخم‌هایی شبیه جراحت‌های واقعی بر روی صورت و بدن شرکت‌کنندگان ایجاد کنند. او توضیح می‌دهد که در طول این پروژه، بسیاری از پیش‌فرض‌های او و همکارانش به چالش کشیده شد، چرا که کلماتی که بیش از همه تحقیر‌ها و توهین‌ها باعث آزار داوطلبان این پروژه شده بودند، آن دسته از لغاتی نبودند که تیم این پروژه انتظار می‌داشت. در این میان، یک لغت خاص به تنهایی بیشتر از دیگر واژه‌ها غافلگیرشان کرده بود، و آن کلمه «احمق» بود. داوطلبان جوان‌تر می‌گفتند که تاثیر این کلمه بر روی آنها بسیار بیشتر از توهین‌ها و تحقیر‌های دیگر بوده است. جانسون توضیح می‌دهد که «برای کودکان کم سن‌تر، بدترین تحقیر، که حتی تکرار کردن و بلند گفتن آن برایشان سخت بود، کلمه «احمق» بود.» او اضافه می‌کند که نه تنها این موضوع برای آنها غافلگیر‌کننده بود، که درس بسیار مهمی هم بود. جانسون بر این باور است که این تجربه نشان می‌دهد که هیچ‌وقت نمی‌توان فهمید که چه واژه‌ای مخرب‌ترین تاثیر را بر روی کودکان و بزرگسالان می‌گذارد.
از آنجایی که معضل «خشونت کلامی» مشکلی فراگیر و عمومی است و تنها مربوط به کشور و یا طبقه خاصی از اجتماع نیست، کارزارهایی شبیه به این کارزار در سایر کشور‌ها، از جمله کشور چین، نیز ایجاد شده است.
عکس‌های بیشتر از این مجموعه را می‌توانید در اینجا ببینید.