اهداف توسعه پایدار؛ هدف چهارم: آموزش باکیفیت
برای دیدن تصویر در سایز بزرگ روی آن کلیک کنید.
تضمین آموزش با کیفیت، برابر و فراگیر و ترویج فرصت‌های یادگیری مادام العمر برای همه
جهان
- نرخ ثبت نام در آموزش ابتدایی در کشورهای در حال توسعه به ۹۱ درصد رسیده است.
- ۵۷ میلیون کودک در سن تحصیلات ابتدایی از تحصیل بازمانده‌اند که بیش از نیمی از آنها در آفریقا زندگی می‌کنند.
- در کشورهای در حال توسعه از هر چهار دختر، یک دختر به مدرسه نمی‌رود.
- تقریبا نیمی از کودکان بازمانده از تحصیل در مقطع ابتدایی در مناطق تحت مناقشه زندگی می‌کنند.
- 103 میلیون جوان و نوجوان در دنیا از مهارت‌های پایه‌ای باسوادی بی‌بهره‌اند و بیش از ۶۰ درصد آنها را زنان تشکیل می‌دهند.
- از هر ۱۰ کودک و نوجوان، ۶ نفر به حداقل سطح مهارت در خواندن و ریاضی را دست نیافتهاند.
- در سال ۲۰۱۶ نرخ مشارکت کودکان در مقطع ابتدایی در سطح جهان ۷۰ درصد گزارش شده که نسبت به نرخ ۶۳ درصدی در سال ۲۰۱۰ افزایش داشته است. پایین‌ترین نرخ مشارکت در آفریقا (۴۱ درصد) و غرب آسیا (۵۲ درصد) گزارش شده است.
- به طور تخمینی ۶۱۷ میلیون کودک و نوجوان در مقاطع ابتدایی و راهنمایی در سراسر دنیا، به حداقل سطح مهارت‌های لازم برای خواندن و انجام محاسبات ساده ریاضی نرسیده‌اند.
- در سال ۲۰۱۶، به طور تخمینی ۸۵ درصد معلمان مدارس ابتدایی در جهان برای کار خود آموزش دیده بودند. این نرخ در جنوب آسیا تنها ۷۱ درصد و در صحرای آفریقا ۶۱ درصد بود.
- در سال ۲۰۱۵، ۲۶۴ میلیون کودک و نوجوان در گروه سنی مقطع دبستان و راهنمایی از تحصیل بازمانده بودند.
- بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵، نرخ جهانی به پایان رساندن تحصیلات ابتدایی ۸۳ درصد بوده است. این نرخ برای مقطع راهنمایی ۶۹ درصد و برای دبیرستان ۴۵ درصد بوده است.
- حدود ۳۸۷ میلیون کودک در سن آموزش ابتدایی (۵۶ درصد این گروه سنی) به حداقل سطح مهارت برای خواندن دست نیافتهاند.
- از هر پنج کشور، کمتر از یک کشور آموزش اجباری و رایگان دوره ۱۲ ساله مدرسه را اجرا می‌کند.
- در سال ۲۰۱۵، ۶۹ درصد از کودکان پیش از شروع اولین سال تحصیلی خود در آموزش‌های پیش دبستانی و یا آمادگی شرکت کرده‌اند.
- آموزش کودکان خردسال پیش از دبستان، تنها در ۱۷ درصد از کشورهای جهان اجباری است.
- بیشتر بزرگسالان در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، ساده‌ترین مهارت‌های کار با کامپیوتر را ندارند. در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶، تنها ۴ درصد از بزرگسالان در سودان و زیمباوه می‌توانستند یک فایل را از جایی به جای دیگر کپی کنند.
- اختلاف بین دخترها و پسرها در مهارت‌های فن‌آوری اطلاعات بیشتر از حوزه‌های دیگر است. در مقابل هر ۱۰۰ مرد در ایتالیا، هلند و آلمان که می‌توانند ساده‌ترین محاسبات را در نرم‌افزار «اکسل» انجام دهند، تنها ۷۵ زن می‌تواند کارهای مشابه را انجام دهند.
- برابری جنسیتی در زمینه مشارکت در تمام سطوح آموزشی تا حدی وجود دارد به جز در آموزش عالی. اگرچه میانگین‌های جهانی این اختلافات را به خوبی نشان نمی‌دهند: تنها ۶۶ درصد از کشورها در آموزش ابتدایی به برابری جنسیتی رسیده‌اند. این نرخ در آموزش راهنمایی و دبیرستان به ترتیب ۴۵ و ۲۵ درصد است.
- تعداد معلمان زن از معلمان مرد به مراتب بیشتر است، اما تعداد مدیران مدارس مرد بسیار بیشتر از زنان است. برای مثال، تنها ۶ درصد از سرگروه‌های آموزش راهنمایی در ژاپن زن هستند.
- نرخ سواد در بزرگسالان از ۸۱.۵ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۸۶ درصد در سال ۲۰۱۵ رسیده است. اما این نرخ در کشورهای کم درآمد زیر ۶۰ درصد است.
- تعداد جوانان بی‌سواد از سال ۲۰۰۰ حدود ۲۷ درصد کاهش یافته است، اما همچمنان ۱۰۰ میلیون جوان در دنیا نمی‌توانند بخوانند و بنویسند.
- شواهدی وجود دارد مبنی بر این که سطح کمی و کیفی سواد در کشورهای پیشرفته مانند آلمان، دانمارک، نروژ و سوئد در حال افت است.
ایران
- با دستور رهبر ایران در سال ۲۰۱۵، همه کودکان افغانستانی در ایران باید بتوانند به مدرسه بروند بدون در نظر گرفتن وضعیت مدارک اقامتی. در حال حاضر، حدود ۴۰۰ هزار کودک افغانستانی و عراقی در مدارس ابتدایی و متوسطه ایران ثبت نام شده‌اند که حدود ۴۶ هزار نفر از آنها مهاجران غیرقانونی هستند. در سال تحصیلی ۲۰۱۵-۲۰۱۶، حدود ۷۷ هزار کودک مهاجر غیرقانونی در ایران در مدارس ثبت نام کردند.
- نرخ ثبت نام در آموزش‌های پیش دبستانی در ایران از ۲۹.۳ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۵۵ درصد در سال ۲۰۱۳ افزایش داشته است.
- نرخ ثبت نام در دبستان در ایران از ۹۵.۹ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۹۸.۴ درصد در سال ۲۰۱۴ افزایش یافته است. آموزش ابتدایی در ایران اجباری است.
- نسبت کودکانی که هر پنج سال آموزش ابتدایی را به پایان رسانده‌اند از ۸۸.۸ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۹۴.۶ درصد در سال ۲۰۱۳ رسیده است. در سال ۲۰۱۳، ۹۵.۷ درصد از کسانی که مقطع دبستان خود را به پایان می‌رساندند به مقطع راهنمایی می‌رفتند. این رقم در سال ۲۰۰۰، ۹۱.۸ درصد بوده است.
- نرخ کلی ثبت نام در مقطع راهنمایی از ۷۸.۴ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۹۰.۶ درصد در سال ۲۰۱۱ رسیده است. اما نرخ ورود از راهنمایی به دبیرستان از ۹۶ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۹۲ درصد در سال ۲۰۱۳ رسیده است.
- تعداد ایرانیانی که به دانشگاه می‌روند روند صعودی قابل توجهی داشته است. این رقم از ۳۶۳ هزار نفر در سال ۲۰۰۰ به تقریبا ۱.۴ میلیون نفر در سال ۲۰۱۲ رسیده است.
- تعداد دانشگاه‌ها در ایران نیز شاهد افزایش چشم‌گیری بوده است. این رقم از ۴۵۰ دانشگاه (۲۵۰ دانشگاه دولتی و ۲۰۰ دانشگاه خصوصی) در سال ۲۰۰۰ به بیش از ۱۰۰۰ دانشگاه (بیش از ۳۰۰ دانشگاه دولتی و بیش از ۷۰۰ دانشگاه خصوصی) در سال ۲۰۱۴ رسیده است.
- اقلیت‌های قومی در ایران همچنان با محدودهای زیادی در دسترسی به آموزش مواجهند. در بیشتر مناطق روستایی با جمعیت عرب در استان خوزستان مدرسه‌ای وجود ندارد و نرخ بی‌سوادی بین مردهای عرب مناطق روستایی بیش از ۵۰ درصد و در بین زنان عرب تقریبا ۱۰۰ درصد است.
- در ایران تا سال ۲۰۱۶ کمتر از ۴ درصد از افراد می‌توانستند ساده‌ترین محاسبات را در نرم‌افزار «اکسل» انجام دهند.
- نرخ دانش‌آموزان کلاس چهارم دبستان که توسط معلمانی دارای مدرک ریاضی آموزش دیده‌اند، از ۵۰ درصد در سال ۲۰۰۳ به ۱۵ درصد در سال ۲۰۱۵ افت پیدا کرده است.