دو روز پس از شیوع ویروس کرونا در بیتلحم، امجد الزغیر، صاحب کارخانه تولید کفش از شهر الخلیل فلسطین، متوجه شد که ماسکهای صورت در کرانه باختری بهزودی تمام میشود. کمتر از سه هفته بعد او تنها تولید کننده ماسک در آنجا شد. کارخانه الزغیر که او آن را یکشبه راهاندازی کرد روزانه هزاران ماسک تولید کرده و او را به یک قهرمان ملی در کمک به فلسطینیها برای محافظت از خود در برابر کرونا تبدیل کرده است. الزغیر به محض انتشار خبر اولین موارد تشخیص داده شده کویید-۱۹ در بیتلحم کار خود را آغاز کرد. او ماسکی خرید و آن را بررسی کرد. وی در ابتدا فکر میکرد که میتواند با برخی از موادی که در کفشسازی استفاده میشود ماسک بسازد. الزغیر میگوید: «من از دوست داروسازم پرسیدم از چه موادی برای تهیه ماسک استفاده میشود. او توضیح داد که آنچه ما در کفشسازی استفاده میکنیم نامناسب است و راه درست را نشانم داد.
الزغیر سپس شروع به جستجوی پارچه مناسب در اطراف الخلیل کرد. وی فروشندهای پیدا کرد که پارچه مناسبی را یک سال پیش از ترکیه خریداری کرده اما آن را بدون استفاده رها کرده بود زیرا واردات ماسک از چین ارزانتر از تولید آن در الخلیل بود. الزغیر این پارچه را خرید و دوست داروساز او نیز کیفیت آن را تأیید کرد. الزغیر می گوید: «من در ابتدا سعی کردم ماسکها را با استفاده از همان دستگاهی که برای دوخت کفش استفاده میکنیم بدوزم. اما این تلاش ناموفق بود زیرا پارچه ماسکها بسیار نازک بود و به راحتی پاره میشد. برای ایجاد چینهای ماسک سعی کردم پارچه را اتو کنم اما آن را سوزاندم». الزغیر تمام شهر را گشت و با کارگاههای خیاطی و داروسازان مشورت کرد و سرانجام پی برد که دستگاهی در شهر وجود دارد که میتواند ماسکها را هنگام اتو زدن تا کند. او برای کاهش سطح حرارت به ۴۰۰ درجه سانتیگراد ماسکها را بین لایههای کاغذ قرار داد. این آزمایش جواب داد.
او میگوید: «روز اول فقط ۵۰۰ ماسک تولید کردم. روز بعد ۱۰۰۰ ماسک دیگر هم تولید کردم. سپس ۲۰ کارگر استخدام کردم تا تولید را افزایش دهم». نام کارخانه او الزغیر است که در عربی به معنی کوچک است. گرچه این کارخانه ممکن است واقعا کوچک باشد اما با تولید روزانه بین ۷ تا ۹هزار ماسک به اولین و تنها کسبوکار در نوع خود در فلسطین تبدیل شده است. وی میگوید: «من از اردن، کویت، کشورهای حوزه خلیج فارس و کانادا تقاضای ماسک دریافت کردم. حتی فروشندگان اسرائیلی برای خرید ماسکها به من مراجعه کردهاند، اما من به اندازه کافی کارگر ندارم. کاش میتوانستم نیاز همه را تامین کنم». الزغیر معتقد است: «این کمک به مردم و روشی برای ایجاد فرصتهای شغلی است. در الخلیل بحران بیکاری وجود دارد و افراد بسیاری نیاز به شغل دارند».
تهیه و تدوین: مدرسه پرتو