ملاله اهل پاکستان و متولد ۱۲ جولای ۱۹۹۷ در شهر مینگورا است. شهری که در دوران خردسالی او، گردشگران زیادی را برای جشن‌های تابستانی جذب می‌کرد اما در پی قدرت گرفتن طالبان، دچار فضایی سراسر از تنش برای شهروندان، به خصوص زنان شد.
ملاله در مدرسه‌ای که پدرش آن را تاسیس کرده بود درس می‌خواند. او بعد از حضور طالبان و تلاش آنان برای ممنوعیت تحصیل زنان، سخنرانی‌های زیادی برای حمایت از این حق در مدرسه‌اش انجام داد. او همچنین وبلاگ‌نویسی می‌کرد و دیگران را نسبت به پایمال شدن حق ساده آموزش برای دختران کشورش آگاه می‌نمود. اما فعالیت‌های ملاله با سختگیری‌های طالبان مغایرت داشت. در یکی از روزهایی که سوار بر اتوبوس به سمت مدرسه می‌رفت، با شلیک یک مرد طالب به پیشانی‌اش، جراحت‌های عمیقی دید. او در این زمان فقط 14 سال داشت.
با وجود جراحت‌های زیاد، ملاله زنده ماند و یک سال بعد از آن ماجرا دوباره به مدرسه بازگشت. او در سالروز ۱۶ سالگی‌اش سخنرانی پُرنفوذی در سازمان ملل انجام داد؛ سخنرانی که از صلح، عشق، دوستی و اتحاد می‌گفت! زبانی که او در برابر برخورد سراسر نفرت طالبان نسبت به دختران و حق تحصیل آنان در پیش گرفت، زبانی پر از شفقت، اراده و پایداری بود. ملاله یوسف‌زای در اکتبر ۲۰۱۴ برنده جایزه صلح نوبل شد. او همچنان برای حق تحصیل دختران تلاش می‌کند.