گاندی در سال ۱۸۶۹ متولد شد. پدرش وزیر ایالت «پرباندر»، و مادرش زنی ساده بود. او از کودکی، در پیروی از روش‌های زاهدانه، شروع به روزه‌داری و گیاه‌خواری کرد.
مهاتما گاندی یکی از مهمترین رهبران و مدافعان حقوق مدنی مردم هند بود. خیلی ها، وی را به عنوان یکی از مهمترین ترویج‌گران تاریخ می شناسند. شاید علت این امر، نفوذ زیاد او روی مردم هند در موضوع مبارزه با استعمار امپراتوری انگلیس باشد.
گاندی پس از فارغ التحصیلی از دانشکده حقوق، در افریقای جنوبی کار پیدا کرد و از همانجا فعالیت‌هایش در موضوع مبارزه با نژادپرستی شروع شد. او «کنگره ناتال» را تاسیس کرد؛ سازمانی ضد تبعیض که به دنبال متحد کردن هندی‌های آفریقای جنوبی بود و دستاوردهای موثری نیز به بار آورد. در سال ۱۹۱۵، گاندی به هند بازگشت.
در طول سالیان، گاندی با ترویج و به‌کارگیری روش «مبارزه بدون خشونت» سعی کرد مردم هند را در مبارزه با استعمار انگلیس متحد سازد و آن‌ها را از یوغ استعمار برهاند.
یک نمونه از فعالیت‌های او که به تظاهراتی تاریخی بدل شد «راهپیمایی نمک» در سال ۱۹۳۰ بود. او همراه چند صد هزار هندی، راهپیمایی به طول ۴۰۰ کیلومتر را از احمدآباد به مقصد ساحل داندی، برای گرفتن نمک از آب دریا، انجام داد. این عمل در اعتراض علیه وضع مالیات بر نمک، توسط انگلیسی‌ها انجام شد. پس از ۲۴ روز راهپیمایی، گاندی پس از ضرب و شتم وی و همراهانش، دستگیر شد. اما این اتفاق تاثیر عمیقی بر مردم هند و اذهان عمومی گذاشت و در نهایت انگلیسی‌ها مجبور به مذاکره شدند.
مبارزات وی تا سال ۱۹۴۷ که به کسب استقلال هند انجامید ادامه داشت.
زندگی گاندی، در سال ۱۹۴۸ با ترور او به اتمام رسید.
راه و روش وی در ترویج «مبارزه بدون خشونت»، به عنوان یک مثال برای فعالان صلح‌جو در سراسر جهان الگوی عمل است و منشا الهام بسیاری از موسسات بین‌المللی و رهبران صلح در جهان بوده است.
تهبه و تدوین: مدرسه پرتو